Unutulacaksın

Yaşam ile ölümü ayıran ince biz çizgidir ayrılık, ince çizginin üzerinde yürürsün bir yanın onsuzluk, bir yanın sonsuzluk.
Bir yanında yalanlar, bir yanında gerçekler, hayallerin bir boşlukta sallanıyor iken izlersin.
Ve kendi nefesinde boğulursun, kendin gibi yalnız bir gece bulursun, ay ışığı altında haykırır sın, sevgini, özlemini, suskunluğunu, öfkeni ve hatta nefretini.

Sonra dönüp bakarsın ardına, ne için neden geçtin? Kim için, kimden geçtin? Yaşamayı yaşamak var iken, yaşamayı ölü gibi yaşamana değdi mi? diye sorarsın kendine.

Kendinle konuşursun, bilirsin çünkü seni anlayacak kimse yoktur.
O hep yanındayım diyenler?
Hani o ölümüne sevenler?
Hani o uğruna canını verdiklerin?
Hani o canım diyenler?
Kim var yanında yalnızlığından başka?
Kimse yoktur. Çünkü yalnızsındır.
Beynini kemiren sorular, cevapsız sorular..
Yalnızlıktan daha kötü olanı, yalnız olduğunu anlarsın,

Çünkü herkes gider..
Seviyorum diyenlerin gidişi gibi,
Yanındayım diyenlerin gidişi gibi,
Gecenin güneşin doğuşu ile gidişi gibi,
Herkes gider,
Her şey gider.

Kimseye kızamazsın, bütün kırgınlığın bütün kızgınlığın kendine yönelir, onlara vurmaları için seni, terk etmeleri için seni, fırsat veren sensindir.

Yavaş yavaş kalkmaya çalışırsın düştüğün yada düşürül düğün yerden, mecalin yoktur, aslında kalkmak bile istemezsin.
Öylesine kalmak, ölürcesine kalmak, nefesinde boğulmaya başlamışken, almak bile istemezsin bir nefes daha.

Sonra utanmadan sıkılmadan yaşadığın hayatın hesabını sorarlar.
Sanki yaşattıklarını unutmuş gibi, sanki yaşatan başkası gibi teselli ederler seni, boş ver, geçer derler.

Geçmez, geçmeyecek bilirsin..
Ne insanlara güvenin kalır, ne aşka inancın kalır, herkesten her şeyden kaçarsın.

Toplanırlar bir gün, o seni vuranlar, seni yıkanlar.

En önde sen ve ardında seni tanıyan tanımayan herkes toplanır.
Ne yapıyor bu insanlar?
Neden ardımda herkes?
Neden kalabalık bu gün burası?
Diye kendine sorular sorarken başlar imam namazını kıldırmaya, sonra nasıl bilirdiniz? diye sorar.
Sanki anlaşmışlar gibi o ardından atıp tutanlar, ardından kötü diyenler bu gün ''iyi bilirdik'' derler, birde gözyaşı dökerler, sanki öldüren başkasıymış gibi...

Başımın üstünde yerin var diyenler, omzunda taşır seni, sana verilen değeri bir kez daha daha anlarsın.

Ama artık çok geçtir.

Biraz sonra annenden doğduğun gibi yalnız kalacaksın, herkes gidecek, semada ne ay ne güneş ne yıldızlar neden o kuru kalabalıktan eser bile kalmayacak.

Sonra ne ismin hatırlanacak, nede cismin.
Unutulup gideceksin.

Ramazan Teke