Vefa

Küçük bir köyde eşi ile birlikte yaşıyordu Ramazan dayı, küçük bir bahçesi yazları yayladaki küçük bir evlerine gidiyor orada kalıyor yağışlar artınca evlerine dönüyordu.

Hanımından başka kimsesi yoktu Ramazan dayının çocuğu olmadığı için ikiside sevgilerini birbirine vermişti.

Şizofren hastası eşini bırakıp bir yere gidemeyen Ramazan dayı yaşı ilerlemesine rağmen hâlâ emekli olamamıştı...

Kıt kanaat geçiniyor asla yetiniyor buldukları güne şükrediyor gerekirse kuru ekmeğe sevgi sarıp karınlarını doyuruyordu...

İş bulma sevinci ile başka bir ile taşınan çiftin kötü bir haberle hevesleri kursağında dizilmişti...

Ramazan dayının eşi mide kanserine yakalanmıştı...

Eşini çok seven Ramazan dayının bu haberle bir daha yıkılmıştı...

Kader dedi sineye çekti ... İkiside...

Kabullenmekten başka çare yoktu ...!!!

Durumu giderek kötüleşen eşine sevgiyle hizmet ediyor yemeğini yediriyor üzerini değiştiriyor çamaşırını yıkıyor hatta altını dahi temizliyordu Ramazan dayı...!!

Ramazan dayı ne kadar uğraşsada kader tecelli etti eşini ondan aldı yapayalnız kaldı dayı tek başına ne bir ses ne çocuk cıvıltısı dört duvar arasında yalnız sürdürecekti ömrünü bundan sonra ...

Eşini anlatırken gözleri dolarak onu çok seviyorum dedi ,gözleri buğulandı elindeki sigarayı çekerek...

Sigarayı içine her çekişte eşi ile birlikte geçen anılarınıda içine çekiyordu sanki...!!

Eşime baktığım için çalışmadım o nedenle emekli olamadım sekiz yıl sigortam var bir emekli olayım sigarayı bırakıcam dedi ... Hüzünlü gözleri uzaklara dalarak...

Makarnanın üzerine sos olarak ayrılmış kıymadan dolu dolu bir kepçe alıp üzerine köfte ve makarna ilave ederken kendi bile yemediği kıymalı makarnayı hayvanlara götürürken üzerine sevgisini ilave ederek kıymalı makarnayı çok severdi bende köfte seviyorum köfte ile kıyma bir bütün degilmi ikimiz gibi ...!!

Sevgi dilde değil oğul yüreğe kazınır , gerçek seven gönül her zaman sevmeye hazırdır ...