Yeşil Kadife Terlik

İlk terliği kendim dikmiştim ; daha on iki yaşındaydım ablamın üzeri yırtılan topuklu ayakkabı terliği ablam yeşil kadife kumaştan küçük bir çanta dikmişti kalan parçayı da bundan iyi terlik olur dedi ben hemen atladım ben dikeceğim...

Eline iğne batırırsın dedi ablam dikemezsin hem uğraşma babam senin için bir terlik alır, ilçeye gidince ben kafama koymuştum .

Ablam dışarı çıkınca makas iğne iplik ve yeşil kadife kumaşı hazırlayıp önce nasıl bir terlik istediğimi tasarladım kafamdan .

Ön kısmı düz kalın olmalıydı yan tarafa çapraz İnce şeritler şeklinde birleşmeliydi.

Kumaşı kestim sıra dikmeye geldi.

Küçücük ellerime kocaman yorgan iğnesi büyük geliyor sert terliğin tabanı iğne geçerken parmaklarımı acıtıyordu.

Bir kaç defa elime battı iğne elim kanadı ama yılmadım hedefe varmak için zorluğu baştan göze almıştım...

 Sağlam olması gerekiyordu.

Hastalanınca başımda bekleyen ,süt istediğim zaman pişirip soğutan getiren bilmediğim şeyleri öğreten ve yüzüme hep gülümseyen , onunla birlikte her günü dolu dolu yaşadığım , ömrüm boyunca unutulmayan güzel anılar biriktirdiğim dolu dolu bir çocukluk geçirmeme neden olan ömründe bir defa bile bana kızmayan üzerimde annemden daha fazla hakkı olan iyi kalpli ikinci annem ablam görünce sevinmeliydi,onu sevindirmek için yapmalıydım..

 Sonunda bitti istediğim gibi oldu ayağıma giyip denedim biraz bol geliyordu ama ablamın ayağına tam olacaktı.

Koşarak ablamı çağırdım.

Sevinçle terliği gösterdim; bir taraftan merak ediyorum ablam terliği beğenecek mi?

Ayağına olacak mı?

Ya Beğenmezse....

Ablam... Terliği görünce çok beğendi... 

Şimdi terlik dikiyorsan ilerde eline aldığın her işi başarırsın dedi...

Ama ... Dedi bir hikaye ekledi arkasına...

Terlik dikenin kısmeti olmazmış.

"Nasibi terlik dikene mi vereyim ,yoksa beceriksizce mi demiş.

Sonrada eklemiş terlik diken işini nasıl olsa halleder ,ben beceriksize vereyim onun işi hallolsun aç açık kalmasın" demiş dedi...

" Terlik dikenin şansı olmazmış "yüzü 

gülmezmiş dedi ...

Her ne kadar batıl inanç olsa da ben inandım o an, bütün sevincim heveslerim birden yok oldu.

Geri sökeyim bir daha terlik dikmeyeceğim dedim...

Ablam hâlime gülmeye başladı "...

Terlikle birlikte umutlarım sevinçlerim de gitmişti..

Ablam ne kadar geri sökme dediyse de dinletemedi ...

Ellerimi kanatarak diktiğim o terliği geri söktüm, tek tek uğraşarak kafamda tasarladığım küçük projeyi kumaş parçalarını lime lime ettim makasla kestim...

Aslında her terlik bir hayat barındırır kendi içinde,bir deşin bakalım terliğin içinde gizli ne hayatlar vardır.... Eskiden eşyalar yamanır, yırtık dikilir , bozuk tamir edilir insan sevilirdi hayvanlar evin parçası bireyiydi, herkes birbirine güvenir emanete ihanet edilmez gözü gibi bakılır,kırık kalpler tamir edilir insan kusuruyla sevilirdi...

Her şeyimiz yoktu ama verirken cömerttik...

Kimsede para denen o kağıt parçası yoktu ama yürek de mertti, sofralar fakirdi ama gönüller zengindi, ikinci bir elbise ayakkabı yoktu ama insanlar azla yetiniyor elindekini paylaşmayı biliyordu, cüzdanlar boştu ama kalpler sevgi doluydu...