'' Doğmamış Güneşte Umut Çırpınışları!''

15 Şubat
''Doğmamış güneşte umut çırpınışı! ''

Sevgiydi akan yürekten yüreğe,
Mutluluktu aranan,
gülen gözler değil miydi ki;
kalpleri coşturan!..

dinlenen bir türküydü,
pınarları akıtan,
bir dost selamıydı belki,
kalbi çarptıran..
canı can yapan,
insanı yaşatan!...

gecenin kör karanlıgıydı,
ruhu candan alan,
bir yalnızlıktı ;serüvendi belki ;
hata mıydı yaşanan?
çöplüktü geçmiş,
meçhuldü gelecek,
ortada değil miydi kaybolan!..
kayboldugu sanılan!
sevgiyle hayata tutunan,
çöplüğe değil mechullere sarılan!

bir kuş çırpınışı değil miydi hayat!
Can çekişen tohumlardık biz,
serpilirken toprağa,
utanmalıydı insanlık!
ciğere dolan her nefeste süzülmedi mi zehir!
yıkan gözler değil miydi, bakarken,
çileden çıkaran , kenafir!

ve bir gece dolmadan,
sabaha karşı,
bir çığlıkda saklı değil miydi,
isyanlarımız!

bir çocukluktu özlem,
ve bir çilenin nazikce ben burdayım diyişiydi, bakışlar!
bakışlar ki;
kimi zaman katran dolu akşamların sabahlara çıkmayışı,
kimi zaman çılgınlığın ağlayışıydı!...
gözlerden akan her damla hüzünde,
yıkılırdı da anlatmazdı bakışlar!

sözler susardı da gözler konusurdu,
gözler sustu,sözlere uydu!

karaların umutla buluştugu bir akşamdı güneş,
ve soguk sulardı insanı kendine getiren...
akardı..akardı..derindi..
severdi...sevilirdi...
öyle ya; selam eder miydi,
doğmamış güneş!

o güneşki değil miydi, gönüllere eş...
olmayacak mıydı efsane!
bulmayacak mıydı,benliğini!
sevmeyecek miydi,köklerini...?

sevgi değil miydi ki, bahar yaşatan,
sana bana çiçek açtıran...
geç olmamıştı elbet, yerindeydi zaman!
kara kutulardan çıkan,
bir defter miydik ki herşeyi anlatan!?

bir tebessümünde gizliydi hayat,
bir bakışındaydı derinden,
üşütmeyecekti,serinliğinden!..
mutlu olunmayacak mıydı,
doğan güneşin umutlu sabahlarında;
kanat çırpan bir kuş misali,
yaparken yuva,
uçarken,mutluluga...
sevinilmeyecek miydi,
yürekten!?
doğmamış güneşte umut çırpınışları değil miydi,
tüm bu söylenen!?...