118 No'lu Mavi Otobüs

sonbahar serinliğinde oturuyoruz

Köksal Pastanesinde ışıklar yanıyor

iki dondurma iki kahve ve biz

sinsi sinsi 

hesaplarımızla

bu kez telefonunu kapattın

sadece ben varım

keriz yerine koyduğun

akşam ışıklarla

çörek börek ve pasta kokularıyla

kafamda bir soru

neden birdenbire tarafınca önemsendim

acaba

Malborondan bir tane çektin

badem dudaklarının arasında

olmayı isterdim ama

bense hep

Samsun ya da Maltepe' ydim

sonbahar serinliğinde ıhlamurların masumiyeti yok

Çınarların ve ıhlamurların yaprakları soldu oysa konuşacak bir şeyimizde yoktu ama; o dondurmayla doldurduğun gümüş kaşıkla  yaklaşmasaydın...

kahve fincanı parmaklarımın arasında salak bir aşık gibi

sana bakarken 

tanrım kimse aldatılmasın diyorum 

içimden kopup gelen  acınası bir uluma 

üşüyen omuzlarına düşüyor ama sen anlamıyorsun

kalkıp ceketimi  çıkarıp arkana dolaşıp

dünya turu atmama ramak kala

omuzlarına bırakıyorum ellerimi tutuyorsun

çok mu değerliler senin için

benden kopardığın her parça

Ankara koca bir kent değil

118 nolu mavi otobüs günde yüz tur atıyor

haberin yok tabi...

ikinci Malboro dudaklarının arasında

almasaydın iyiydi de

bir zamanlar

o dudakların dudaklarımın kıyısında 

vişne reçeli gibi süzülürlerdi

hatırlarsın hatırlarsın ama

şimdi

aynı kaşıkla besliyoruz birbirimizi

dillerimiz ve tükürüklerimizin lezzeti

çok hoş değil mi

sonunda

sokuluyorsun bir kedi gibi

azgınca bir ısırık atıyorsun

mor mor

boynumun kenarına

sonra da

kahve telvelerimiz kısır bir döngünün içinde kararsız kararsız dururlarken

 affet beni diyorsun

o ara bir gürültü kopuyor

o ara Aras Nehri uyanıyor

118 nolu mavi otobüsün ön sol tekeri arkadanda  sağ tekeri patlıyor

duraklara dalıyor

panolara çarpıyor

benim penisim üşüyor

senin vajinan azıyor

hepsi o kadar

üçüncü Malboronda oteldeyiz

zipponun benzini tükendi

gün aydınlanıyor ne mutlu

ne mutlu bize

başın göğsümde

saçlarında bir vişne kokusu