2007

bir martı geçmiş içimden

gölgesi düşmüş karışmış içimdeki fırtınaya

ağlarıma takılanlar simit değil

suskunluğun pul pul olmuş yüzüdür

bir şişe bulmuş bir de yazılmamış mektup

özlemin buğusu varmış penceremde buz tutmuş

bir de yıllar geçmiş gözlerimden

babam kanserden ölmüş

şimdi deniz geçer gözlerimden

vuslat elbet mukadder

aynı sükutta buluşuruz

sen adını unutmuş huzur

gözlerimin yıkandığı rüya mavisi

benim içimde de akıntılar var

kimse görmüyor ama sen bilirsin

senin olan sende kalır

benim olan sende parlayıp bende kararır

geri verdiğim her şey sende yerini bulur

peki olur da yitirdiğim her şey suya dönerse

içimde bir ada büyür mü

erken çıktım evden yine sana geldim

sahilde yine ayak izleri belki bir ayrılığın izleri

martılar da çekip gitti kokusu gelince simitlerin

bazen bir taş konuşuyor şimdi bazen de taşın sessizliği

geri verdim neyi taşıyamadımsa

kıyı yerini bildi taş yerini

gitmenin de görgüsü var

artık aynı şiiri sevemeyiz

ben affın ipini çektim

aynı insanlar değiliz aynı yollardan geçmedik

ey mavi bir unutuluşun eşiği

ufkun çizgisiyle çatma kaşlarını

ben sana gülümsemeyi borçluyum

gökyüzü kırık bir ayna parçası gibi

sen sevmenin en güzel yerisin

yağmurla göz göze bırakma beni

güneş dokunmadan ısıtır

bazen uzaktan sevilmenin de bir yolu var