A

adlarında tek ortak harf vardı sâdece

o harfin şerefine yürüdüler bir süre

o harften türeteceklerdi güyâ, yaşamın semantiğini

aşk’ın: kırpıldıkça daha bir gürleşen aşk'ın

şiirin: kırılsa da yıkılmayan şiirin

ölümün: iğne deliğinden bile geçen ölümün

ve parıltısına bin can fedâ haklı kavganın

turnalara denk düşen diyalektiği

o harfin namlusundan sürülecekti

ateş hattına dünyanın

adlarında tek ortak harf vardı sâdece

biri: çocuksuluktan hüküm giymişti

öbürü: yangınını hevesle taşımaktan

kil ve kalker daha mı dayanıklıdır ki kederden?

bunu sorar dururdu çocuksu olan

hâyır, derdi öbürü

her yer kan, her şey yalan, talan talan talan

ayrıldılar sonunda

o tek ortak harfi de sildiler acımasız

hâtırâlardan

(*): Yedi İklim, Aralık 2010, Sayı 249