Abi

Dile kolay, seninle yirmi beş yıl.

Zaman ne çabuk geçiyor be abi?

O güzel günleri şimdi arada bul,

Düşündükçe içim acıyor be abi.

Birbirimize uzağız, fakat aynı yerde.

Aramıza konulmuş camdan bir perde.

Göz göze bakmaya yüzümüz nerde?

Gönül hasret şarabını içiyor be abi.

Bence hak etmedik böyle olmayı,

Sanki yabancı gibi selam almayı,

Karşı karşıya gelirken ayrı kalmayı,

Düşündükçe uykum kaçıyor be abi.

Sıla-i rahimi bozan nefsine kapıldı,

Pirelerden koca koca deve yapıldı.

Yaradan dururken şeytana tapıldı,

Kulların maskesi düşüyor be abi.

Mısır'ın çöllerine büyük rahmet geldi,

Yusuf ve kardeşlerinin yüzleri güldü.

Bizim gönül bağımız hep çorak kaldı,

Erciyes'te gonca güller açıyor be abi.

Sebep kul mudur, kader mi bilmem?

Belki de ömrümce ağlarım, gülmem.

Sana şöyle içten sarılmadan ölmem.

Vakti gelen sessizce göçüyor be abi.

Kaldır başını şöyle bir etrafına bakın,

Beden olarak uzağız, gönülden yakın.

Sence olanlardan haberi yok mu Hakk'ın?

Bence O dostlarını seçiyor be abi.

Sakın isyan etme, bak geçiyor ömür.

Bu çileler bitecek, biraz daha sabır.

Ahirete gitmenin ilk durağıdır kabir,

Ölüm ensemizde uçuyor be abi.

Ölüm var diyorum insanlara, ölüm!

Nedir bu dünya için yapılan zulüm?

Bu şiir okuduğun belki son günün,

Ecel treni Ürgüp'ten de geçiyor be abi.

Allah'ım, Sen beni de abimi affet.

Ona ve yavrularına duymadım nefret.

Bari cennetinde koyma bizi hasret,

Hak seherde rahmetini saçıyor be abi.

Son sözlerim şahsına, sitem değil,

Gaflete düşüp nefse verme meyil.

Kır şeytanın bacağını, Allah'a eğil,

Kul dünyada ektiğini biçiyor be abi.

---

"Bir, REMZİ ÖZTÜRK şiiridir."