Aç Gözlerindeki Mavzer Bakışı

Haydi aç gözlerindeki mavzer bakışı
Vur ...
sen diye sızlayan vücudumun en ücra yerlerinden
kabuk tutmaz acılarımdan
kanlar dök huzur sofrana
cesedim şan olsun adının düştüğü her mısraya

yokluğunun ertesinde bin müebbet tüketmişim
ölüm;
salıncakta sallanan kız çocuğunun
savrulan saçları kadar güzel
kıraç topraklara düşen bir damla su kadar kutsal
sensizlikte aldığım her nefes;
avuçlarımda kor ateş
kulaklarımda ıssız çığlık
kapatma gözlerini...
bir bakışlık ömür kaldı bedenimde saklanan
al onu da yoluna feda olsun

yokum bu şehrin sen kokan sokaklarında
adım saklı değil
gözlerim ırak düşer yamacına
gökyüzünde bir bulutum varsay
sabah mahmurluğunda
gamzene konan bir damla güneş benim


huzurum kapına köle
mutluluklarım göğüs kafesine kalkan olsun
sözcüklerim birikir adının her zerresine
gözyaşımla filizlerim şiirleri
deli saçması gelir yazdıklarım
bilmezler...
sensizliğin küf kokan yalnızlığında
alnından öperim
herkesin ürktüğü ölümleri

aç şimdi gözlerindeki mavzer bakışı
ben sen olmuşken
sıkıysa vur kendini