Acaba

çürümüş meyve artıkları gibi kokan
bu sapı çöpü derken içine düştüğümüz
yarını dünü belirsiz hayattan,

hayali pamuk ipliğim kopup gitmeden önce;

bir tatlı huzur almaya geldiğimi
diyebilecek miyim acaba?

acabaların acabası benim merakım
soruların bini bir para
sorma geç diyenlere inadım
reva mı haktan böyle sebepsiz
boynum bükük,yalnız kimsesizce
terk-i diyarım...

bir dur gitme diyenim de yok ki kalayım.

iki ucu da belli
ben hangi ucuna bağlıyım acaba

ne zaman kadar kalıp
nereye düşeceğim belli değil.

herkes bir çıkar peşinde gezerken bu hayatta
benim çıkar yolum bile kalmadı,
kaderimin ipi kimin ellerinde
çekse mi rahat ederim çekmese mi acaba...