Acılı Şiirler Yazdıran Kadın

Gözbebeklerinin gülüş izleri damlar gözlerimden
Hasretli geceler sensiz çığlıklarımda kudurur.
Anıları andıkça eşkalin dikilir odamın ortasına.
Bir hasret türküsü fısıldar kulaklarıma
Sensizliğe haykıran ses, şehrimin sokaklarında yankılanır.

Beni gören çırılçıplak ateşte kalmış
avare bir deli zanneder.
Hazmı duydun, gecelerimi çalan ezgileri kırbaçlamaktan.
Hazmı duydun, bir körebe oyununda şaşıyı şaşırtmaktan.

Ben zaten yangınının ortasındayım
Ben sana Güneşin Dünyaya yakınlığı kadar yakınım.
Suyun ateşe, ateşin suya dokunuşuyum.
Acıların saklısıyım.
Yaprağı hazanda solmuş karanfil dokusuyum.

Ne istedin
yarınlarımı avutan ninnilerimden
Ne istedin, uykusu hasret sularına boğulmuş
yağmurlu gecelerimden.
Sen beni başkalarına değil uğruna başkaldırana sor.
Sensizlikte sen kokan şiirlerime sor.
Sor ki gecelerim yangınında yanmasın.

Gönlümün günaydını, hücremin anahtarı
Yalnızca sana açtım sevda kokan kapımı.

Geceler Ay tutulurken hüzün yaşar
Bana acılı şiirler yazdıran kadın.