Acıtmaz Beni Yalnızlık

hazan okşayan kara kışın isyan ellerinde
nice zehir zemberek zemheriler bilirim
aldırmam senden önce de
yüzüm böyle kar yanığı
ellerim ayazdı,
senden önce de üşürdüm böyle hep
seninse üşüyecek ellerinde
yine kar çiçekleri

korku barınmaz arzularımın kıyısında
efsunlu bir yanardağ savrulurken gözlerimden
şimdi yaralı bir kuş feryadı ki
yüreğimin gurbetinde
merhametsiz vakitler bilirim rüyasız
sandığın kadar acıtmaz beni yalnızlık

solgun bir masalın ışıltısı avuntun
söylenmemiş bir şarkının tılsımı
şifasız sular bilirim yağmurun gölgesinde
ölümü sızlatan hıçkırıklarla suskun
tükenmiş kıvılcımlarla avare yangın
ömrün en tenhasından geçerim bir başıma
tanıdığın kadar acıtmaz beni yalnızlık.