Acıya Müptela

ertelenmesini istediğin bütün düşlerinde
kayıp giden bir yıldızın kuyruguna takılıp
gidenlerin ardından baktığım gibi bakıyorum
yokluğuna tutunuyorum bütün olup bitenin...

yıllarını verdiğin bir kırık hikayenin peşinden
sürüklediğim öyle sessiz sedasız feryatlarda
başı sonu imkansız bir aşka tutulmanın acısı
bir dilim kuru katıksız ekmek tokluğundayım

ilk tanıştığım günden beri rüyalarımdan eksik olmayan yüzün
saflığının üstünü karaladığım bir hatayım aslında
sönen umutlarımı , sana inat herşeyi geride bırakıyorum
ardıma dönmeden gitmek en iyisi bunu görüyorum...


canımı acıtmak istiyorum bu zamanlarda
kanımda dolaşan tüm duygularda hayattan nefret
gözlerinden hasret denizine atlarken
acıya müptala yüreğim ölümü tatmak istiyor


sonumu iyi biliyorum ve gün saymak işime geliyor
ölüm korkunun bittiği anı yaşamak ve kurtulmak
acıyı her gün yaşamak ve kat ve kat artırmak
beni acıya müptala , nefes almama fedada olsan


gözlerinin ışığını gördüğüm her günde tattığım duygu
umutsuzluğa açılan her bir kapının ardında kuyu
sıfırı tükettiğim hasretliğinde büyü varsada ,olsun
bu güne şükretmesini de ben iyi bilirim...

ve ben sensizliğin tutkunu , ölümün bekçisiyim
sevmek acıyı kabullenmekmiş , ben böyle sevdim
eyvallahım olmazdı kimseye ama
sana eyvallah der geçerim....