Açlık Ve Ölüm

Bak çürüyor ölülerimiz, kardeşim.
Sabahleyin karşıdan gördüklerimiz
Yatmışlar yol kenarı tarlaya.
Renkleri atmış hepsinin,
Sanarsın kanserli hücreler kanını emmiş,
Pencereden selamlıyor bizleri,görüyormusun?
İşte ordalar,aç olanlara bakanlar..

Kilisede çalıyor çan,duyuyormusun?
Yatağında bulmuşlar Alen'i
İki avuç dolusu
Parça parça,
Dökülmüş ağzından cigeri.
Dalıyorum şöyle geriye kardeşim,
Birtek o terk etmedi memleketi
Birde ondan önce ölenler..

Sevgili güneş, sönmüş ışığı gözlerimin
Artık ne söyleye bilirim ki?
Aç ve yoksul yaşayanlar
Sonbahar yaprakları gibi
Gecenin kanadında çırpındılar,
Birtek ben yaşamaktayım

Belki bu zor bir yol,
Ve ölümden iyisi yok gibi...