Adalet

Yumrukları sıktılar, ezilen bizler olduk
Annenin gözlerinden süzülen bizler olduk

Taş duydu sesimizi, kimse bizi duymadı
Aktı da can suyumuz, hakim delil saymadı

Atılan her kurşunun önünde bizler vardık
Bilsek umut yerine adaleti arardık

Heyhat , aynı şarkılar varken dudağımızda
Savaş borazanları çalar kulağımızda

Soframdaki kaşığı kalbimde bıçak gördüm
Ve birden kardeşimi kendimden uzak gördüm

Hep Ömer'i anlattık, Ömer'i tanımadan
Bunca kahır içinde nasıl olunur şadan

Dilimizle kalbimiz birbirini öldürdü
Aklı vicdanımıza yaban edip, güldürdü

Şimdi yollara düştük, kanatsız kuşlar gibi
Lakin yoksul yürekler, sonsuz yokuşlar gibi

Ki kimsenin kimseye feryadı yetişemez
Çıkıp da bir kahraman uzat elini demez

Her yol çöle çıksa da biliyoruz hak baki
Geç tecelli etse de odur muhakkak baki

Mizan kurulur bir gün, anlarız ebet kimin
Kalemi de kırılır kalem kıran hakimin

Belki toprak altında, el değmemiş adalet
Elbette ölüp giden her şey buna dalalet

Adalet ki adalet her maddenin sesidir
Adalet ki adalet sonsuzun bestesidir