A'dan Z'ye Bir Ölü'ye Kalan Miras

Aşkı anlatırmısın dediklerinde:
Ben senle başlardım cümlelerime.
Cümlelerim arasına gizlenmiş kriptosu bilinmeyen bir şifre ile.
Çığ altında kalsam,
Denizlerde yelkensiz,küreksiz fırtınalara tutulsam:
Eksilir miydin,azalır mıydın bende?
Filizlenip çoğalır mıydın yoksa?
Gönül bahçemde.Kış güneşinde kavrulmuş,tarumar gönül bahçemde.
Hançerin hasretin değil.Sözlerindi.
Ilık ılık kanımı akıtıp nefretine kinine can eden.
İlk olmayacak benim ölümüm.
Kaç gün kaç gece sürdü can çekişlerim.
Lakin sonunda öldüm.
Mezarıma kondum,öylece bekliyorum.
Ne zaman,nerde,nasıl kesişir yollarımız diye.
O zaman sen sen olur musun?
Ölümüm birşey eksiltmiş olur mu sende?
Prangalarını kırmış olur musun ,kalbinin ve beyninin?
Ruhun acılarla değil,sevgiyle, mutlulukla beslenir mi yeniden?
Sargılarını çöz de gel;görmeliyim...
Şerha şerha olmuş mudur senin de yüreğin.
Talihin böylesi işte....
Umutlarınla birlikte tükettiğin hayatlardı bana kalacak olan miras.
Üzülmüyor değilim,birgün senin de öleceğine
Vaki değil bir ölüye miras bırakmak.Ama olsun.
Yaşarken tatmadım
Zenginlik buymuş demek:kör nefislere feda edilmiş hayatlar.



Kurtköy,2010