Adanmış İki Ömür

hârelenmiş sular işte

milyar bilmem kaç kere pârelenmiş ses

lâl olmuştur ayrılıklar orada

yaşamın akışını değiştirmeye

adanmış iki ömür

seni ben kaç ırmağın tam ortasında

ezile-büzüle karşılamıştım

ne kadar çatırdamıştım, anımsa!

iyilikler gömülürken kara-toprağa

ezâ ve sis, suç ve kader, bir de gülüşün

yücelttiğimiz aydınlıklar, kırılganlıklar önünde

ve yaşamak, ölüm dürtüsü, azala-çoğala

ikimizi çevreleyen saydam saatler

yangından kurtarılmış şarkılar tadında

okaliptus ağaçlarının gölgesindedir

rüzgârlar bize dönük, unutma bunu

uzundur aşk, her ne kadar yaralı olsa da

mâvilikler edinir: külden dumandan

(*): BirNokta, Haziran 2013, Sayı 137