Adı Aşk Bu Eziyetin

hesap sorar gibi yakama yakışmış bir illet
boğazıma düğümlenmiş bir hıçkırık kadar acıtır.....
kimi suçlayayım; dert benim,kanayansa sol yanım ...
çocukken kanayan yanım dizimdi
anneme koşmuştum .
şimdi!!!
şimdiyse kanayan sol yanım
kime gideyim?
annem kucak açsa yine
öpse geçer mi bu acı?
diner mi bu sızı ?
babama şikayet eder mi biri ?
kulağımı çeker mi yine?
ders alır mıyım bidaha olmayacağını bilerek
kurtulurmuyum bu suçluluk duygussundan
peki ya sonra sonra diner mi?
geçer mi?!!!!!!!!
ahh ahh!!
çocukken yaşamak güzeldi
her hatanın telafisi gösterilirdi
şimdi kime gideyim?
kulağımı çekseler keşkee!!
annem sarılsa yine
umut dolu bakışlarını esirgemeden
ahh çocukken ne kadar kolaydı acıyı yaşamak !!
her acıdan bir pay çıkarır
yada doğruyu öğrenirdik,görürdük..
şimdi acının ta kendisine vurulduk!.
adını sanını duymadığımız bir büyüydü
şimdiyse ta kendisi olduk..
adı aşkk bu eziyetin..
sonunu bilen yok...