Adı Meryem

gözleri ceylan gözü
arka sıraların birinde oturur ceylanım
çilleri daha çocuk yapmış yüzünü
saçlarının iki tarafı örgülü
kimsenin arkadaşı değil
kimse de bilmiyor gülüşünü
eski bir önlüğün içinde buldum
sessiz kalmış oyunlara
okul duvarları kadar sessiz
bir derdin yükü omuzlarında
kaç gün olmuştu
en çok o severdi okulu
adını sordum
adı meryem di
çekingen yüzü çillerle dolu
minik parmakları arasında
kokulu silgisi
elini tuttum meryem'in
eline umut oldu
ışık oldu,güldü hem
iki göz oda evleri ve annesi
babası için ağladı meryem
boyama kitabı vardı
babası onu çok severdi
bir gelincik resmi vardı
meryem ilk onu boyadı
ben bir öğretmenim
ve hayatım canlarım
kır çiçekleri öğrencilerim
sınıfımın güneş çocukları
gün oldu
mezun oldular
her biri fener alayı
unutulmadılar
geldi geçti
hüzünlü buruk yıllar
aynı şehre öğretmen geldi
meryem
konuştuk yılları
engüzel hediyesi oldu
gelincik boyalı kitabı
unutmamış öğretmenini
ne güzel andı
dünü bugüne taşıyan
sevgi bağı