Adı Selami

Bizim mahallede bir adam vardı

Adı Selami

Pantolonu yamalı

Yüzü gülerdi fakirliğinden

Kırk yıldır o pantolonun cebindeydi elleri

Belki parmakları yoktu

Belki de yaz-kış üşüdüğünden

Bodrum kattaydı evleri

İnsanların ayakları altında

Koca bir şehrin

Sözlerin, şiirlerin altında

Bakışları düşerdi kaldırımlara kadifeden

Yufka yürekliydi belki

Belki de Ali kıran baş kesen

O kadar gördümse de o kadar tanımazdım

Kimse tanımazdı Selami’yi

Sade o tanırdı bizi

Bir tek bayram sabahları

Parlardı ayakkabıları

Kıyafetleri temiz ve ütülü

On numara sakalları

Göğüs cebindeki mendile yüklenip selamını

Tek kelam etmez

Hep de o sol yana devirirdi başını

Bizim mahallede bir adam vardı

Adı Selami

Bir zaman sonra kaybolup gitti

Oturduğu eve kömür yığdılar

İt bağlasan durmaz dedi evin sahibi

Selami’yi öldü saydılar

Oysa kimseye bulaşmadan

Ne güzel yaşardı bir zamanlar