Adı Yok Bu Yalnızlığın

Soğuk savaşların ortasında kala kalmışım
Miğfersiz,kalkansız ve korunaksız
Yaylım ateşlerine tutulmuşken
Yana yakıla soğukluğun da
Ne bir ağaç ardı
Ne bir hendek yanı
Ne de sığınacak bir yürek içi..var

O bilmesede ben biliyorum,
Göğüs gererken sonsuz düşmanıma
Kırıyorum esaretin paslı zincirlerini
Söküyorum bir bir çivilendiğim çarmıklarını
Ve tüm tutuklu kaldığım süslü kafeslerini

Artık yürümüyor koşuyorum
Aldırmadan solumdan geçen kurşuna
Veryansınlar etmeden yokluğuna
Durmadan ilerliyorum
Yağmur misali yağan ışıkların doğrultusunda
Yani bile bile karşı saflara
Adımlarım ölüm olsa da..

Koşuyor
Koşuyor
Koşuyorum!


İstemem gelme yangınlarıma
Ellerimi tutma yalanlarınla
Sarma da
Yıkmışken tüm duvarları
Aşmışken yolları
Sakın beni yorma
Adı yok bu yalnızlığımın.


28-06-2006 İZMİR