Adımı Rüzgarına Fısılda

Ey Yalan dünya 

Sevdiğim sana emanet

Gözleri umut, yüreği sevda dolu

Ne olursun ona iyi bak , onu koru

Belki birkaç gün sonra üzerime kara toprak atılacak

Kimbilir öldüğümden haberi dahi olmayacak

Ne olur incitme sakın onu

Saçının tel'ini dahi savurma rüzgarınla

Yağmurunla dahi üşütme ellerini

Ben olmayacam yanında 

Isıtamam  ellerini

Benim yerime sen sarıl ona

Umudum kalmadı onu sonkez görmeye

Benim yerime sen çek kokusunu içine

Hem de doya doya

Ben onu öyle özledim ki;

Gecelere sığmadı hasreti

Eğer gözünden yaş dökülürse usulca

Gözyaşlarını toprağına sakla

Kimse bilmesin,

Kimse görmesin

Ve birgün adımı anarsa

Rüzgarına fısılda adımı

De ki O'na

O toprak altına girse de 

Hep seninle.