Adin

Geçiyor hayat ipek bir gülüşün simli nefesinden

sancısı düşüyor suyun yüzüne

karanlığı üzerime örtüp gittiğinden beri

ağlıyor yaşamak denen göğün cenneti

ıslanıyor kirpiklerim uzun bir bakışın buğusunda, içimdeki hasretin tel tel titremekte

ve kum saati can cağızım, bitti dediğim yerden başlatıyor zamanı

mum alevinde şifa oluyor esmer gülüşün

"ateşin gölgesinde bizleşiyor an"

siyah beyaz bir resimde huzur veriyor kavruk gülüşlerin

arşınlıyor göğü adımlarım, yani sana, yani yaşama

ve biliyorum cancağızım adın gibi biliyorum

her katmanda sarsılsada ruh yeniler kendini

açar göğsündeki pencereyi

ve biliyorsun ki hiç bir lügat’a sığmayan duygular suya yazılanlardır

kaybolduğum biz çıplaklığında

düşecek yüreğim sarmaş dolaş aydınlığına

nefesinde yıkıyorum tüm kirleri ve cesetleri

kısa tutuğum saç tellerini, asıyorum harflerin anlamsız benizlerine,

sağır duvarlar çekmiş geceye küf perdelerini

askıda ki kolsuz anılar çıkacak gün yüzüne

susmuyor çekmecedeki çığlıklar susmuyor

yağmur can cağızım, yağmur gibi yağman gerek

ve şimdi iliştiriyorum tebessümümü tebessümüne

kaç mil ötemde olursan ol , her yağmur damlasında tanırım seni

yağ cancağzım çisil çisil düş sen yüreğimin cennetine

kokuna hasret bir bahardayım...