Adın Dudaklarımda Hep Efulim

Ben bir adam sevdim,

Hiç gülmezdi bir zamanlar,

Bakamazdım korkuturdu gözlerindeki uçurumlar..

Ben bir adam sevdim,

Tanıdıkça güzelleşti

Sevdikçe kayboldu korkularım,

Gözlerine cennet yerleşti.

Ben bir adam sevdim,

Bir yanı dağ suları kadar soğuk,

Bir yanı köy türküleri gibi sıcak,

Bir yanı taş gibi sert,

Bir yanı dokunsan kırılacak.

Gülüşü nefes olan bir adam sevdim ben.

Yüreğime mutluluk tohumları saçan,

gülümsediğinde yüzünde oluşan her çukuruna kendimi saklamak istediğim..

Gülümsemesi yaşamaktır bazı adamların..

Her gülümsediğinde yeniden doğar,yeniden nefes alırsın.. 

En güzeli de onunla doğarsın. 

Seni dünyaya yeniden getiren,yeniden nefes aldıran O'dur..

Yokluğu öldüren bir adam sevdim ben.

Siz hiç güneşinizi kaybettiniz mi?

Hiç geceyi yaşadığınız oldu mu?

Bazı adamlar güneştir.

Onların yokluğu ise hep gecedir.

Geceler karanlıktır,üşütür,öldürür.. 

Güneşiniz olmazsa ısınamazsınız. 

“Cayır cayır” üşürsünüz..Üşüye üşüye ölürsünüz..

Üşüye üşüye öldünüz mü siz?

Gelişi gülümseten bir adam sevdim ben.

Issız bir liman düşünün,kimseler yok. 

Sadece siz ve kıyıya vurun dalgalar..

Gözleriniz, uzaklara dalmış giden gemiyi bekliyor.

Hüzünlü bir bekleyiş bu. 

Ve birden dalıp gittiğiniz o ufukta bir gemi görünüyor. 

Geliyor işte, geliyor.. 

Hüzün yerini büyük bir gülümsemeye bırakıyor.

Bazı adamlar gülümsetir işte... 

O ufukta görünen,gülümseten gemilerdir..

Ben bir adam sevdim,

Geçmişiyle değil,bugünüyle sevdim….

Geleceğiyle sevdim…

Yargılamadan sorgulamadan sevdim,

Umut ederek…

Sabırla bekleyerek sevdim!

Her sözüne inanarak..

Ben bir adam sevdim,

Kim ne der diye düşünmeden

Yüreğimi avuçlarına bırakarak sevdim.

Tek sözüne canımı bile verecek kadar

Çok sevdim…

Çoğu zaman cezam onsuzluk olsa da çok sevdim!

Onsuzluk da bile yanımdaymış gibi sevdim..

Kalp atışlarım bile

Onun sesini duyduğunda daha hızlı

Atacak kadar ölümüne bir adam sevdim ben

Yaralarımızı sararak sevgimizle iyi ederek,

Bir adam sevdim ben…

Yaralı olduğunu bile bile sevdim…

Yaralı olduğumu bile bile sevdi...

O seviyorum dedikçe

İliklerime kadar hissedecek kadar sevdim..

Hiç bir beklentim olmadan sevdim onu,

Çabalardım çoğu zaman kızardım,

Küserdim , kırılırdım…

Bunlara rağmen sesini duyduğum an biterdi her şey…

Ben yaralı biri olarak, bir adam sevdim…

Ateşi bile avuçlarıma alacak kadar

Çok sevdim…

Bir mum alevi gibiydi özlemi yüreğimde.

İçimde ateşi yakardım

Ona hissettirmezdim,

Kendim erirdim gün gün..

İşte ben böyle sevdim…

Derinden, yüreğimden,hatta

Canımdan bile çok sevdim!

Onun gözlerine bir kez bakıp

“O mutlu olsun” diye susacak kadar çok sevdim!

Umutlarım gibi temizdi düşleri,

Elbet istekleri vardı,elbette o da hayal kurardı,

"Ela Rüzgar"larında uçuşan saçlarımıza takılırdı kurulan hayallerimiz.

Büyürdü , büyürdük sonra...

Çok yüksek bir tepeden bıraktım kendimi onun sularına,

Bir batıp, bir çıktım maviliğinde.

Bazen sakin bir limanda, bazen fırtınada üstümden geçen dalgalar gibiydi.

Ama hep göğe kaldırdı beni...

Bir adam sevdim,

Bir yaz günüydü, sessizce sarıldım sohbetine,

Kendinden emin, güvenliydi.

Kalbini gördüm onda.

Sarıp sarmalamıştı bir kız çocuğunu sahiplenircesine...

Bir adam seviyorum ben,

En aydınlık sabahında , en karanlığında gecenin...

İster baharında ister ayazında,

Adın dudaklarımda hep,

Efulim...

08.11.17-