Adın Soluğuma Can

Sussam şiir
Adını söylesem destan
İçinde tuz eriyen
İki bıçak kesiğidir gözlerim
Yine uzak yollara ağıtlar döküyorum
Kalbime çaktığın çivileri sökerken

İzi kalsın hiç olmazsa ağrısı dinse de aşkın

Olgun bir meyve kalbim ömrümün ağacında,
Taş atıp düşürmek istiyorum
Kurda kuşa yem olmasın
Düşlerimi özledim nereye kayboldular
Adının harflerine dağılan gülüşümü
Dudakların yüzüme yerleştirsin yeniden

Tuzu kalsın hiç olmazsa suyu çekilse de aşkın

Ruhumun sularına dizmiş mayınlarını
Acının donanması kalbime demir atmış
Çoğaldıkça hasretim
Kırılmış cesaretim
Biri benim yerime yaşasın şu ömrümü
Ben bir orman yangınında kül olmak istiyorum

Közü kalsın hiç olmazsa ateşi sönse de aşkın

İsyanı unutmadım bilirim reddetmeyi
Kuyular yurdum benim kaybolmam öyle kolay
Bir avuç kül denizi kirletmez ama
Bir kıvılcım ormanı küle çevirir
Ummanlar aşıp geldim bu gölde boğulmam ben
İki derin nefesim oldukça o gözlerin

Azı kalsın hiç olmazsa çoğu gitse de aşkın

Sesimin kenarında özlemim dolanıyor
Soluğuma can diye adını söylüyorum
Gücüm tükenmiş değil bakma durgunluğuma
Bir damla su ile
Bir bahçe yeşertirim
Dilim türkü söylemezse kalbim tükürür beni

Sazı kalsın hiç olmazsa telleri kopsa da aşkın...

Barış Çelimli