Adına Şiir Dedim Gerisi Dil Yarası Dilimde

saat
gece yarısını sessizlik geçiyor
nihayetimin kederinde demlenen çaresizliğimle
sana dair yazdığım bütün manidar sözlerimi
topluyorum
mevsimlerin en azgını
kışına sevdalı bu şehirden yazıyorum sana
aramızda uzak mesafeler var
ufka bakıp beklemek nafile
diyorum

yüzümde sayısız vedaların çizgileri yatıyor
sırlarına kan damlattığın kaleminle
bir şiir yaz zayıf çizgilerimin üstüne
mısraların
sıfatlar taksın çizgilerime
beni gören aynalarım
kırılsın
saçlarımı yolan hafızam
okudukça toplansın tepemde

her sabah
gece bekçisi kalemimi masamda bırakarak
çıkıyorum yola
ve
her akşam
aklıma yazdığım şiirlerle dönüyorum
her gün bir parça kopartıyorum
çocuğumun diline bulaşan sessizlikten
tırnaklarımla çizdiğim
bekleme duvarı sancılarımda
ekmek su niyetine tüketiyorum

yokluğuna alışmaya zamanım yok artık
bir lahzada düşmeli boğazıma
unutkanlık lokması
çiğnemeden yutmalıyım
genzimin tuzak kurmasına fırsat vermeden

hatırlamıyorum
sen ne vakit kaldırdın gecenin
kara duvağını
şimdi
dörtnala koşan duygularıma
kör bıçağıyla saldırıyor
oysa ki
sana bırakmıştım gecenin saçlarını
fırtınaya dayanıklı bir model yakıştır başına diye
taç niyetine yarım ay'ı kullanacaktı
nicedir kepengi öfkeyle düşüp kalkıyor

üzülme
kaybetmeye alışkınım ben
hayatın hırsız olduğunu
çocukluğumda ögrenmiştim
sahipsiz bırakıldığım gibi
sahip çıkamadım avuç içlerimdeki çizgilere
hayatın tarağı saçlarıma değdi değeli
bezginliğin yüreğinden kopamadım
tenimde dellenen rüzgarına inat
nice çığlıklarımı gönlümün salıncağında göğe uçurdum

ardıma dönüp baktığımda
boşlukları dolduran her ne varsa
alkol sınırlarını aşan gün ortalarıyla
siyah sütüyle sokakları emziren gecelerin sallantısıyla
hayata soyulduğumu gördüm

ben ki
dünyadan geçemedim kendimden geçtiğim kadar
küçük bir kız çocuğunun
parmaklarında dolanan
uğurlu böceği düştü avuçlarıma
hayata dair
üç dilek tuttum
içinde üç keskin nükteyle
terlemiş avuçlarımı kaldırdım göğe
uçmak için sabrını sayan uğurlu böceğimi
rüzgara bıraktım

ertelenmiş bir sözüm vardı
dilimin altında
şimdi
son yolum
yüreğinin tepesi
biliyorum
sana yaklaştıkça
rüzgar ıslık çalmaya başlayacak
suretime çarpacak
lakin
acıyı kuşandım ben hissetmeyeceğim
ben aklıma taktım
yürek tepene çıkıp
kol kanatlarımı açıp
yeri göğü inletircesine
haykıracağım


işte geldim
hadi beni unuttuğunu söyle
beni azat etsene
işte haykırıyorum

adına şiir dedim şiir
gerisi
gerisi
dil yarası
dilimde..


27/01/2012