Adını Gizem Koyuyorum Senin

I.




gümüş ışıklarını serptiği zamanlardı
ay ışığı kadınım sana ne güzel yakışırdı
berrak geceydi gözlerinde gümüş donuğu
bir parıltı ki incecik ışıktan aşka süzülen
ay hiçbir zaman değişemezdi
o sana öyle görünürdü sadece
kuşku ve üzüntü içinde / sevinç ve umutsuzluk / korku ve şefkat
keder ve coşku dolu / uyku bile seni düş kırıklığına uğratırdı




med ve cezrin geri dönmesini beklerken büyülenmiş
sessiz sinemaydı yüzünde binlerce ruh hali
çıkar sır küpünü / kaç tırnağını bıraktın
seni ağlatan anılar koleksiyonunda
hem ayna hem resimdin sen / kalbinde iz bırakanlara




II.




aşk denizinde kaybolacağım zaman görünen cömert yıldızdın
bir parçacık ay çılgınlığı saklardım sana hep yastığımın altında
şaheser - tanrının ol emrine tanık - paha biçilmez inci
ne kadar gösterişsiz de olsa kabuğunda rahattın sen
sanki derin sularda kaybettiğin hayallerin vardı
ay ve deniz / med ve cezir / gümüş rengi rüyalar biriktirirdin




fırtınalı denizlerden sakınan kuru topraktın
bakışların hep durgun sularda beklerdi
beyaz zambak ve masum güller vardı
leylak sesini her öpüşümde
hüznün erguvana döndüğü giz bahçende
bakışlarında nilüferler üşürdü uzak sularda
bunca yıldan sonra / adını gizem koyuyorum senin