Adsız Kahramana

Yoklukta başlayan bir serüven vardı hani sana heyecan veren.

Güzel umutların vardı yitmesini istemediğin.

Bahçen vardı toprağı çok mümbit olan.

Tohumların vardı içinde umudu saklayan.

Belki sana faydası olmayan yarınların fikirleri vardı.

Ama kalender olan bir duruşunda vardı hani herkese emsal olan.

Ve emsal olarak gösterilmesini istemediğin suretin vardı bir yerlerde.

Tek başına da kalsan  yıkılmayacak inanç mabetlerin vardı.

Sen kabul etmesen de ardında bıraktığın mimarların vardı.

Tarihini yerden yere vurmada hiç çekinmeyen kadir şinasta bir neslin vardı.

Fırsatların vardı elinin tersi ile ittiğin.

Rüyaların vardı uykulara dalmadan gördüğün.

Uçsuz bucaksız bozkırlara sürdüğün bir kıratın vardı bizlere rehber olan.

Sözlerin vardı hakikate susamışlara.

Yürek yangınını söndürmesini isteyenlere reçetelerin vardı şifa bahçelerinden gelen.

Çırpındıkça batanlara tereddüt etmeden uzattığın bir elin vardı.

Tebessümün vardı hayata küsmüşlere.

Üzerine ölü toprağı serpilmişlere…

Hülyaları küllenmiş olanlara bir nefesin vardı üflemekten sakınmadığın.

Kadir kıymet bilene duaların vardı kaynağı hiç tükenmeyen.

Mazlumlara akıttığın incilerin vardı kör gözlerin gördüğü.

İzdüşümünde şahitlerin vardı adını dahi bilmediğin.

Anlamı vardı her şeyin.

Dokuduğun kilimde ki bir ilmeğin.

Göz kapağında ki kirpiğin.

Ve senin içindeki bilmediğin senin.

O dıştan bakıldığında anlaşılmayan kederin.

Manası vardı çizilen o muazzam kaderin.

Çünkü yoklukta başlayan bir serüven vardı.

Beklentisiz olan.

Geçmişe baktığında hani sana heyecan veren bir adsız kahraman vardıya..

İşte o adsız kahraman kim bilir şimdi nerde.