Affet

soğuk yalnızlıklardan sonraları tanıdım seni
elime tutuşturulmuş geçmişin dikenli sayfalarını
yırtıp atarken rastladım yorgun gözlerine
öyle güzellerdi ki
bakmaya kıyamadım önceleri
uykusuz gecelerimin sebebi olduğından beri
hep bir düşünce
hep bir hayal sardı bedenimi
bilir misin
bilmeden senin beni sevip sevmediğini
beni sevdiğini düşünmek
ne güzeldir...

değişmem derdim
ne bu dünyada ne ötekinde
paylaşmam gözleri yorgun yarimin
tek bir bakışını
kıskanırım
eririm
kaybolurum...

bir damla yaş süzülsün o gözlerden
tükenirim
yiterim
kaybolurum...

sonra kokun sindi burnuma
neyi koklasam nereyi koklasam
sen kokardın hep
sinmiş bir kere yaşadığım yalnız şehre senin kokun
kopamam
sevdimde bu şehri nedenini bilmeden
akrep yelkovanla baş başa verir
hep seni gösterir saat sanki
güneş seninle doğar
ay seninle aydınlatır
ilan edercesine aşkımı...

lakin
çiğ süte boyun eğmiş nankör mahluklarız işte
değişmem dediğim gözler ağlar olmuş
biz ise utanmaz ademoğulları...

kadınım
iki cihanda değişmez sevdiğim
son nefesim
anla be umursamıyorum hiç birşeyi senden gayri...

kadınım
ağlayıpta öksüz bırakma kalbimi
bak bu satırlar doğdu bu gece utancımdan
affet beni sevgilim
bedenime tüten sevdan
bırakmasın beni sensiz
affet...