Affet Adamım

mana arama buğulu gözlerimde
sisli geçitler arasında bir çalıya tutunan
acılara ortak bir kadınım işte
senden vazgeçemiyor aslım,özüm
hep beni ele veriyor
sevdiğimi gizledikçe çentikli yüzüm
mutlulun halatına ne kadar asılsamda şu limanda
batıp gidiyorum beni yoran yüreğimin derinliklerine
kuşattığın zafer kalelerinden
üstüme kızgın yağlar dökülüyor
kazanmak benim ne haddime
alt üst ediyor benim tüm dengelerimi dengesizliğin
birde bakıyorum etrafına
sessizliğiyle boğuyor seni kimsesizliğin
sonra diyorum ki,onu sevmeliyim
her şafak söküşünde ona günaydın adamım demeliyim
tüm maziyi silmeliyim
acılardan silkelenmeliyim
ama olmuyor işte,olmuyor
başı sonu belli değil bu belirsizliğin
o zaman istanbul sağnağına tutuluyorum
ayrılık yağdıran
öfkelenip lanetler okuyorum
ve cayır cayır yanarken
sensizlikle ıslanıyorum
yağma daha fazla damlalarım
gemzelerim taşıyor
güldüğümü göremiyor adamım
affet beni ne olur
ben her bahar solan
ayazlara gebe kalan bir kadınım.