Ağaç Değilsin

Kendini zorlayıp gönyeni terk et,
İstersen gidersin, ağaç değilsin.
Güneşle parlayıp bünyeni berk et,
İstersen gidersin, ağaç değilsin.

Bu elde yıprandın zamanın doldu,
Yanıp da tüttüğün dumanın boldu,
Bitmeyen çileyle cemalin soldu,
Kendine edersin, ağaç değilsin.

Ruhunu karartır gördüğün rüyan,
Ömrünün sonunu görmeden uyan,
Ne söyler şu mutsuz halini duyan?
Anlarsan he dersin, ağaç değilsin.

Gözüme batma ki acım olursun,
Bir gün sen de ettiğini bulursun,
Yaşadıkça dert kederle solursun,
Gitmeye ne dersin, ağaç değilsin.

Kafanı çalıştır, aklını kullan,
Giyinip süslenip allanıp pullan,
Şu kara bahtına şahlanıp çullan,
Kalbinle hedersin, ağaç değilsin.