Ağaçlar Ayakta Ölür

Bir ağaç düşün, kayalığa kök basar,
O kadar muhteşemdir, özeldir ömür.
Bırakırsan arkanda bir kaç hoş eser,
Boşuna harcanmamış, güzeldir ömür.

Bazen bir çınar gibi, asırlık yaşta.
Bazen de yedi veren, baharda kışta.
Tomurcuk olsun sevda, varsın yeşersin,
Fark etmez ki, olsan da herhangi yaşta.

Herkeslerde bulunmaz her bir özellik.
Nefes alışın sunduğun o güzellik.
Yaşadıkça hem eylersin ya gönlünü,
Hem de candan yaparsın dostça yarenlik.

Taşlanır meyve veren ağaç bilesin.
Ne derlerse desinler sen hep gülesin.
Yıldırmasın seni zor ve de hiçbir güç,
Ardında bıraktığın ile gidersin.

Elbette bu canlar da bir gün son bulur.
Geride kalanlarsa hep anı olur.
Olacaksan bir ağaç gibi özgür ol,
Unutma ki ağaçlar ayakta ölür.