Ağıt / Çırpınan Kendimize

çırpınırken dünya kahırlı yörüngesinde
kendi rotasının yolsuzuydu günler
kendi kervansızlığının ıssızı
bulup bulup yitirilen yaşamlar
birikiyordu
sanal aydınlıkların katranlı gölgelerinde
hızla paslanırken yeminler
ve uluslar arası sözleşmeler
ölüm genişletiyordu ürkünç çemberini
atom patlamış bir şehirdi
___________________gelecek
solmuş gülüşlerin kayıtları morglardaydı
kurtlanmış yaralarımız aynalarda
hızla yiterken ateşin sıcaklığı
çoğalıyordu tükenmişlik /susku
sessizce sokuluyordu umudumuzun karasularına
karıncalar intihar taşırken yuvalarına
cenazelere (y)akışıyordu çiçekler
__________________________ve kuşlar
sonsuz aydınlıklarla karartılmış şehirlerde
kendi açlığından sorumluydu hırslarımız
üleşilecekti şarkıların notaları bile
toprak
su ve aşk bitmişti
bitmişti insanlık
filmlere sığınıyordu yanık sevdalar

çırpınırken dünya kahırlı yörüngesinde
düşürülmüştü yüreğimizin son kalesi
bir ağıt kalmıştı kendimizden
_____________________yine kendimize



Kasım,2004 / Kiraz
(Çıkınımdaki Azıklar)