Ağızdan Dökülürken

ağızdan dökülürken unuturumlar
kolay gibiydi
kolay gibiydi an için hazmetmek
boşvermek
gözü kapatmak sana
bilmiyordum
meğer beynimin içinde ismini taşıyan bir şehir kurmuşum

zilzurna gecelerine uyanırken
senin
eşgalini çoktan bulvarlarıma boyamışım
attığım her adımda sen çıkacak
her durakta sen
kaldırım, cadde, bostan sen bakacakmışsın
kestiremedim
bütün zamanları sana kurmuşum

iliklerime kadar üşürken sana
buz tutmak zorundaydı kalbim
seviyorum demek kolay da
seviyorum dememek zorunda olmak başka
söyleyememek bambaşka

mahrumiyetinin son noktası
daha da fazlası ne olabilir ki
nefret ettiriyorum kendimden
lanetler okuyorsun
belki bir dengesizim sende
belki aptalın teki
ama bilmiyorsun seviyorum seni
ve bilmemen gerekiyor

elden gelecek hiç bir şey yok
eni sonu olmayan bir yokuş gibi çıktın karşıma
ebediyen hasretini çekmek zorunda kalacağım
kim bilir
lakin bende başlayan oyun bende bitmeliydi yine
en güzeli hep seninle olsun
gözlerimde yaş görmeyeceksin
ve hoşçakal diyeceğim içimden sana
duymayacaksın
habersizce kaçmaktan başka yol yok
sana kendimi unutturmaktan başka çare...