Ağladık Belki

yalan şafaklar



gecenin ırzına geç
sussun isterik çığlıkları rüzgarın



sükun bir çarşaf örtsün
namahremini gökyüzünün



puşt yıldızlar dökülsün çirkin suratların suretine
avuçlarının zulasına sakladıkları bir sürü çirkef ve sancı



gök kuşağını boyadılar siyah fırçalarla
gönlümüz siyahi
makamımıza hüzün doldu



ağladık belki
iklimin ıslak haline yüzümüzü kaldırıp



nisan içtik dedik
gözlerimizi tutup mavi akıntılara




lodos kaçtı
kuru bir rüzgar kaldı kirpiklerinde
bir de ten döküntüleri....