Ağlamaya An Kaldı

biliyorum, hissediyorum
her şeyden vazgeçmişliğini
aşk'a sevdaya gönül gözünü kapatışını
teslim olmuşunu tümüyle,
esiri olduğun zihnindeki o melun savaşa,

Ah bir de nasıl olduğumu sormuyor musun
adetten mecbur iyiyim diyorum....
kötüyüm, hem de çok...
tahmin edemeyeceğin kadar

yemyeşil koca bir ormandan
geriye kalan külleri izliyorum..


ah cananım

bir perdelik hayatımdan bir sahne alabilsen
tutunsan sevgi dolu yüreğime,
Ah! cesaret gösterip tutsan ellerimden

...kim bilir,
kaçamak bakışının sancılarından çoğalırız
kim bilir yeniden doğarız birbirimizden

oysa ben ezbere bilirim,
yirmi dokuz harfin asil dansını,
sevdiğini sevmenin, sözcüklerindeki tümcesini

ağlamaya an kaldı, can suyum az
sensiz bu şehrin sokaklarında

istersen düşerim düşlerinden, hayallerin değilsem
ve lakin içimdeki o çocuğu bir sustura bilsem