Ağlamazsan İyi Edersin

Ağlama gözlerinden düşen su damlaları bu şehri yıkar,
Temizlerin belki içindeki kaldırım taşları
Ama temiz ve tozsuz kaldırımlar
Kurumuş yaprak kırıntıları olmadan neye yarar

Ağlama mevsimler son bahara çalar
Yanlızlık fısıldar kulaklara kızgın poyrazlar
Ölünesi gözlerin kızarır yüreğin yanar
Ağlama sen ağlarsan ağlar bütün akşamlar

Ağlama hüzün yakışmaz sana bilirim
Sen güldüğün de daha bir güzelsin
Tebessümünle süslenir o eşsiz güzelliğin
Şimdi gülmek varken ağlamak niye
Bulandırma sularını gönlünün bırak çağlasın
Ve her mevsim duru aksın

Hüznü sevmem karanlıktan haz etmem bilirsin
Sadece vurgunuyum mehtaplı gecelerin
Keder peşime takılırsa kuytu yalnızlıklarda
Saman yoluna şikayet ederim
Şimdi gözlerinde dökülen bu zifiri karanlığı
Hangi güneşle söndüreyim
Etme güzelim karartma gecelerimi
Mehtabıma gölge düşürme derim
Ağlarsan geceleri bana zindan edersin
O yüzden gül gül yüzlüm ağlama
Ağlamazsan iyi edersin