Ağlayan Kalbin Yalnızlığı

durmadan ağlayan bir kalbim var
hayatın kıvrımları ahtapot gibi
birinden kurtulsam kollarının diğerine tutsağım
her sabah yeni bir gün hayali kuruyorum
kabuk bağlayan yaralar gibi suskunluklarım
sancılarımı bilmiyor insanlar
kalbimin aşk çarpmalarını da
acılarımı duymayanlara yabancıyım
sevgimi dağıtıyorum donuk yüzlü kente
içimin şenlikleri göğün beyaz kuşlarından farksız
yıkılmamı bekleyen yalnızlık fırtınaları
esiyor da esiyor aralıksız
ayrılığın hüznünden
kalbimin ağlayışları dinmiyor..