Ağlayan Şair

saatler 24'ü gösteriyordu
kapı aniden açıldı
ve içeri girdi bizim şair...


önce garip bir sekilde bakındı
sonra elleri varmadı açmaya lambaları
ilerledi sessizce karanlıkta odasına
ve çekti sandalyesini yavaşça
oturdu...

çekmecesinden çıkardı defterini
eline aldı uzun zamandır almadığı kalemini
anlaşılan yazacaktı yine
hafiften dokunurken sayfalara
gözleri takıldı bir anda
bir kaç dakikalığına daldı gözleri
ve başladı
ve başladı yazmaya bizim şair...


odayı hafif bir aşk kokusu sardı
cümlelerden yayılan ve müthiş haz veren
aşk kokusu...


elleri yavaş yavaş titremeye başladı
oda farketmiş olacak ki
kapattı defteri bıraktı kalemi
tam ağlama noktasında bıraktı şiiri
dokunsan ağlayacak gibi
uzattı ve kapattı yanan ışığı
anlaşılan ağlamak istiyordu
melekler bile görmesin istedi belkide
yoksa neden kapatsın ki yanan ışığı...

ufaktan hıçkırık sesi yayıldı odaya
ve sonunda ağlıyordu bizim şair...