Ağustos Böceği Gülüşlü Çocuk

-Ağustos böceği gülüşlü çocuk-
Bak!
Kardan adamlar oturdu saçlarıma yokluğunda
Mevsim ayaz
İçim üşüyor
Kötü bir oyuncu zaman
Acımı azaltacağına körüklüyor!

Şimdi hayallerim kadar uzaksın
Bir düş'e düşmüştük ya
Bir gece yarısı ansızın
/Paldır küldür yanmıştık
Ansızın u/yanmıştık/
Gökkuşağı utandırmıştı siyahı
Biz bey(az)dık
Artık zemheri kadar t/uzaksın!

?Sıcaklığını eksik etme!' demiştin
Şimdi üşüyorsan bil ki hiç (u)yanmamışsın!

Bu gece hüznün masalı anlattığım sana
Uyumadan son kez
Yumunca gözlerini
Hayalet olur varlığım başucunda
Yıldızlar kayar, haklısın
Tüm perdeleri çektim bak
Mışıl mışıl uyumalısın!

Festival havası yok yollarda
Cadılar bayramı da değil
Bu ülkede çocuklar elmalı şeker kurbanı
Boyalı düşlerle avutulur umutları
Sen saklan içime yeniden
Çalmasınlar yarınlarını!

Sendeliyorum
Ayaklarım garip bir yolculukta
Sana yol alan, sona ulaşan
Hiçbir dönemeçte ışık parlamıyor
Gülüşün kadar
-Ağustos böceği gülüşlü çocuk-
Canım hala gittiğin günkü kadar yanıyor!

Oysa ilkyaz gibiydi seni sevmek
Ve uçuk bir aşk senaryosuydu omzumuzu yasladığımız
Kaderin devrik cümleleri arasına sıkıştırılmış
Koyu bir fon üzerinde sırıtan
Ama hep mutlu, hep çocuk!

Şimdilerde bir hayat dolusu yalnızlık var
Uzaklara biçilmiş boşlukların ardında
İçimdeki her çocuk intihar girişimcisi
Her uyanışta binlerce ceset
Varlığınla var olmuş
Yokluğunun ebeliğine gebe!

Ağustos böcekleri firari bu aralar
Gülümsemiyorsun
Sanırım sen de tutulmuşsun
Bir kara sevdadır tutturmuşsun
Yaşadıklarımız
Yaşamayı umduklarımız
Belli ki yorulmuşsun!

-Ağustos böceği gülüşlü çocuk-
Yaz gelir yine buralara elbet!