Ah..!

Sonbahar iter fikir tozlarını pencereme
Gece kandillerinde solar gül yüzüm
Nabzım kelam olur, sağ bileğe cereme
Kalbim kalemde atar, kâğıt olur gündüzüm...
Hepsine küstüm...

Şeytan burada, ellerim soğuk, kan dilim
Kirpikten düşer güneş, budak budak
Azap esti genç yaşta, söndü kandilim
Işık yiter, karanlığı öper dudak...
Çatlak çatlak...

Bilmem ne içimdeki, açıklaması olmalı
Kevser didikler boğazımı alabildiğince
Ben, hazan oluklarında kuşkunun malı
Yaprak kırdı göğsümü, kalabildiğince...
Yaşa yaşayabildiğince

Kuralları koydum, hepsine harfiyen uydum
Ben, zifiri karanlıkların korkusuydum
Katranları çözen safir bir suydum
Şimdi endişenin, pişmanlığın kurgusuyum
Hakikat vursun, gençliğim kurusun...

Yıllar yılı sevmiş gibi bütün güzelleri
Cananlar sarmış bendimi, derinden yandım
Savurup da şehvet kuyusuna tüm elleri
Tatlı gözüken çileli rüyadan uyandım
Annemi andım, ağladım...

Dünya sincap, sakladı gönül cevizlerimi
Her yanım vurgun, sancılarla dolaşık
Perde emmeden uçsuz dokunuş izlerimi
Benim haybeden uçurumlara, kötürüm aşık...
Artık karmakarışık

Akrep yelkovanına iğnesi kadar yârmış
Dibin göründü ey ruh, kaynamakta suyun
Tabiat ister beni bak, gövdesini yarmış
Kendi cürmünde kendin yan, dayan, dayan
Ne beklersin Mücahid? Haydi, kalk, soyun...
Bitti oyun...
Allah var, uyan, uyan...
,,,
,,
,
Ağlarken...