Ah

Anne, baba,

Öksüzlüğümden, yetimliğe bir hasret yolu,

Patikalı, sarp, can yakan...

Anne, baba

On yedi yaşımda, delikanlı çağlarımda,

Uçarcasına çıktığım yuvamda,

Heyecanlar, Mutluluklar arasına sessizce koyduğunuz,

Yıllar sonra açtığım her mısrası çok ağdalı, acı mektup yokluğunuzu yazdığınız,

Pişmanlığımın kar etmediği göç günlerinizde...

Anne, baba,

Kavuşamayacağım seslerinizin kayıbı,

Sarılamadığım bedenlerinizin sıcaklığı,

Yanağıma bir daha asla konmayacak naif öpücüklerinizin güven duygusu,

Burnumun direğinin olduğunu acı bir şekilde öğrettiğiniz,

Hasretinize dökülen irademden bağımsız gözyaşlarım...

Anne, baba,

Annem, Babam,

Nefesimi kesen, hıçkırıklarımı haykırtan,

Özlemlerim, Ahlarım, keşkeklerim, çaresizliklerim,

Canlarım, yüreklerim, inançlarıma umut kalan,

Bir gün belki başka bir evrende, 

Bambaşka hallerde size kaykıra haykıra koşma umutlarıma

Anne, baba, ah...

Ah...

Ah...