Ah Be Deli Gönül!

Sol tarafımdaki yalnızlık.
Hani sen bana gidelim demiştin ya.
Geldik işte seninle beraber buralara.
Ama ben sana söz geçiremedim.
Bu şehir bizi yutar dedim.
Eh be deli gönül!
Sen beni ilk defa bu denli dinlemedin.

Sana yarınlara küskün yaşamayı anlatmıştım.
Geçmişlere dönmek istemediğimi duyurmuştum.
Bu sefer sözüm ipliğe alınsa da,
İğneden geçmedi.
İlk defa bu kadar mazlum oldum.
Gönlüm bana karşı geldi.
O beni dinlemedi.

Ben bu şehirde kalpten konuşmayı unuttum.
Bağırmayı öğrendim nedensizce.
Bu şehir beni yutuyor şimdi.
Ellerim kelepçelerde.
Ne için geldin buraya deli gönül.
Aşkı tanımaya mı geldin?
Sen aşkı arayacağın yeri bilemedin.

Güzel manzaranda hüznümü unuttum.
Yanımda çalan güzel şarkı ile beraber.
Ama sen de kalpleri unuttun.
Eh be İstanbul!
Sen dünya'ya ne aşklar duyurdun.
Şimdi onları silip süpürdün.
İstanbul kabul et artık.
Sen aşkı bir çırpıda yuttun.