Ah Deseydim

çocukluğuma daldım bir an
okurken kitabının üstünde
uyuya kalan
gözlerinde ipildeyen

yalnızlığında kol gezen
türkü dolu coşkusu
yoksulluğun burgacında
ayağın kepirinde keprem

bu toprağın çocuğu
ayazında üşüyen
yağmurunda ıslanan
havasında büyüyen

itin buyruğundadır albız
salladıkça sıçrayacak mı
kulağına söylediğini
ite söylemediği ne belli

arıyorum şimdi
anam vardı ağladığımda
bağrına basan
kucaklayıveren babam

şimdi öyle mi
hem öksüz hem yetim

220513denizli