Ah Istanbul

ah istanbul ah ki
sen değilmisin benliğimi çalan
ben yarimden sevdalımdan ayıran
sen değilmisin aklımı çalan
beni yarsız yurtsuz koyan

altın şehir dediler
beni kandırıp yok etiler
sokakları bana mesken seçtiler
bir vefasız uğruna

birzamanlar dilimde sen vardın
benim için erişilmez sultandın
hayalimde devleştirdim seni
çünkü sevdiğimle sen vardın

ikinizde yalan çıktınız
bir hiç uğruna beni yaktınız
işe yaramaz bir kul yaptınız
sevdanızla beni deli yaptınız

aşkı bilmeyen zavalı yüreğim
kan çanağı olmuş gözlerim
biliyorum size kar etmez sözlerim
söyleyin bu dertle kime gideyim

ömer derki nasıl yaşarım
ismin anıldıkça hüzünlenir ağlarım
beyhudeye geçti gençlik yılarım
bir şeydeğil belki seni sevdiğime yanarım