Ah Ölüm

Hoyratça tüketiyoruz ömrün dakikalarını.
Bu can bizimmiş gibi.
Takvimden yaprak koparır gibi.

Ölen yalnız ve kimsesizmiş.
Lakin hırs ve inatla tutunur nefis.
Yaşamak için her dem yeniden doğmuşuz sanki.

Ürkütmese beni ölüm, her gün ölürüm.
Meçhul son nefeste yaşananlar...
Tüm sır, ölenle 'alan'arasında.
Rahman'la gerçekten kaldı mı perde!

Kim bilir nasıl,nerde! ?
Tekrarlanır bu 'bilmece'.
15 Kasım 2009