Ah Şu Yarinlar

düzlüğünde top oynadığımız mahalle
söyle dostum söyle bakkal amcam nerede
ne günlerdi o günler koştururduk dinlenmeden
acıkınca dönerdik fırına yaptırırdık küncülüyü

geçmışden kalan hatıralar
özledım sızı bu aralar
hanı genış alanda oynadığımız oyunlar
aklımdan çıkmaz oldular

ben bugün bır kez daha anladım
büyümekten zevk alırken
küçüklükten uzaklaşırken
yaş on sekız oluncaya kadar
büyürkende ınsan oğlu
o eskı günlerını daıma arar

hanesıne behçe behçe kılıt taksınlar
evı baştan sona kundaklayıp yaksınlar
aman sakın dostum ınsanları çıksınlar
ölmek bıle kurtuluş değıldır bazılarına

devrık devrık okuttum kardeşlerımı
annem babam abım bılırler benı
yarınım olmasada beklerım senı
arayıpta bulamadığım kaderım
herşey yazıda kalır okurlar
yalanı söylüyenı korurlar
bız dogrudan şaşmayalım
belkı bır gün haklı bulurlar