Ahange Mahali

Bir muhabbet kuşum var.

Benimle uyur, benimle kalkar.

Ya bana konuşur ya da susar.

Ben yokken ölüdür,

Ölü denir onlara.

Gözlerine baksan, marsık!

Biraz dolu, çokça yıkık.

Ne denir?

Ne denir bir muhabbeti kuşunun gözlerine bakarsak,

Muhtaç!

Evet, olsa olsa budur bu anlamsızlığı dolduracak

Tek kelime!

Bir baksan şöyle,

Geçip gidene…

Sen hiç özgürlüğün verdiği acıyı bile bile tutsak olmadın o kafese!

Bir gündü.

Sincan garında bir trene bindim.

Sabah 06:35.

Sen yatağında beklerken nisan’ın en sıcak güneşini.

Ben bir tren banliyösünde

Muhabbet kuşuydum…