Ahvalim

Zoraki hayatla didindim durdum
Ağrısız yürüyen bel mi bıraktım
Şu dertsiz başımı her taşa vurdum
Simsiyah saçımda tel mi bıraktım.

Gençlik yıllarımı zarla geçirdim
Canlı dokuları erken göçürdüm
Gülmeyen talihe aklım kaçırdım
Bağrıma esmeyen yel mi bıraktım

Alın teri akmaz beden yormadan
Bir yere varılmaz adres sormadan
Ekmek parasına koştum durmadan
Çalışmadık yöre el mi bıraktım.

İnsan sevgisine cismim adadım
Vicdan sahnesinde hakkı aradım
Gurbete göçünce kökten budadım
Yediveren açan gül mü bıraktım.

Mehtap anlaşılmaz akşam olmadan
Ruh bedenden çıkmaz vade dolmadan
Hal hatır sormaya koştum yılmadan
Dostluk köprüsünde yol mu bıraktım.

MERDAN anlaşılır ancak ölünce
Gürleme duyulur yağmurdan önce
Dostların yüzünden zora düşünce
Bir kıymet biçecek pul mu bıraktım