Akdeniz'in Hüznü

Mateminden ağlarken siyah gölgeler
Uzaklaşıyordu o ışık tutamıyordum
Yıkılırken içimdeki Kartaca
Beni duymuyordu aşkıma şahit çingeneler
Boğarken ümitlerimi bir mağrur atmaca
Gururum can veriyor kurtaramıyordum

Gece, yıldızlarını alan saçlarından davacı
Soruyor sana Akdeniz,
Hani birlikte özgürdük biz,
Ve şimdi sen neden
Oluyorsun sahildeki ateşin sönmesine razı

Özgürlük dediğin şey aşktan kaçmaksa eğer
Aşksız günler her saniye hüzün her an acı
Gözlerine hapsettiğin güneş beni yakmış ki meğer
Yokmuş çaresi bu yanığın, ne merhemi ne ilacı

Ey adına Meryem dediğim yar
Yüreğimde senden kalan derin bir boşluk var
Yüz yıldır demlenen kalbimin sahibiyken sen
Neden örüyorsun aşılmaz bir duvar
O duvar ki, yükseliyor durmadan beslenip hüzünden
O duvar ki, ayırıyor beni hem senden hem Akdeniz'den